Προσφώνηση του Προέδρου του ΦΣΦΑ στην εκδήλωση τιμής προς τον αείμνηστο Τσαλαγιώργο Ιωάννη (Ζάννο) 20 Αυγούστου 2014

κ. Αντιδήμαρχε, κ. Πρόεδρε του «Βαροσίου»,

Οικογένεια του αείμνηστου Ιωάννη Τσαλαγιώργη,
Αγαπητοί φίλοι, και φίλοι του αειμνήστου Ζάννου,
συμπατριώτες και συμπατριώτισσες, φίλες

Εκ μέρους του ΔΣ του ΦΣΦΑ σας καλωσορίζω, εγκάρδια, στον φιλόξενο χώρο του ΦΣΦΑ, που για τους περισσότερους από εσάς αποτελεί σημείο αναφοράς στην πορεία σας. Χαιρόμαστε ως Διοίκηση που φιλοξενούμε την εξαιρετική αυτή εκδήλωση τιμής και μνήμης προς τιμή του αείμνηστου Ιωάννη Τσαλαγιώργου (Ζάννου), στην ανακαινισμένη αυτή Αίθουσα, πολλαπλών χρήσεων, του Συλλόγου μας, στην Αίθουσα «ιατρού Τραϊανού Μήρτσου».
Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για τον ΦΣΦΑ η είδηση της απότισης φόρου τιμής σε έναν φίλο που «έφυγε» πριν 3 χρόνια, από παλαιούς και αγαπητούς του φίλους, σε έναν «κοινό και οικείο τόπο», τον ΦΣΦΑ, που ο αείμνηστος υπηρέτησε με όλες του και τις υγιέστερες δυνάμεις του, αλλά ιδιαίτερα, για τα ενθαρρυντικά μηνύματα απαλλαγής μιας παλαιάς νοσηρής νοοτροπίας που επικρατεί στον τόπο μας και προφανώς αλλάζει η εκδήλωση αυτή.

Και εξηγούμαι:
Ως Φλωρινιώτες είμαστε βραδυκίνητοι και νωχελικοί, αν όχι ηθελημένα αποστασιοποιημένοι από την αναγνώριση όλων εκείνων που πέρασαν, πρόσφεραν και έφυγαν. Δεν τολμούμε εύκολα να πούμε καλό λόγο, ούτε να μνημονεύσουμε για τα έργα τους παλαιούς Φλωρινιώτες, ακόμα και εάν πρόκειται για φίλους μας, ή οικείους μας, πόσο μάλλον για «αντιπάλους» μας. Αλίμονο, «αντίπαλοι» σε μια τόσο μικρή πόλη!!!! Ενώ δίνουμε -εάν δεν εκχωρούμε- τα πάντα και πανεύκολα σε οποιονδήποτε «τρίτο» μας καλοπιάσει ή μας διαχωρίσει από τους πολλούς, είμαστε τσιγκούνηδες, μίζεροι και μικρόψυχοι για τους «δικούς» μας ανθρώπους.

Για αυτό το λόγο η αποψινή εκδήλωση είναι μια νέα «αρχή» που εκπέμπει μηνύματα αισιοδοξίας και αλλαγής της παλαιάς και κακής νοοτροπίας. Για αυτό σας συγχαίρουμε για τη σύλληψη της ιδέας και την πραγματοποίησή της. Γι’ αυτό θα αγάλλεται η ψυχή του κεκοιμημένου Ιωάννη, βλέποντας «επί τω αυτώ» αδελφούς και φίλους.
Θεωρώ τον εαυτό μου ως τον έσχατο ο οποίος δικαιούται να αναφερθεί στον Ιωάννη Τσαλαγιώργο. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι διετέλεσε μέλος του ΔΣ του ΦΣΦΑ σε δύο διαδοχικές διοικήσεις: η πρώτη το 1977-79 επί προεδρίας Νικολάου Χάσου και Θεοφάνη Γκίλλου και η δεύτερη το 1979-81 επί προεδρίας Αλέξανδρου Πάρζη.
Υπήρξε δραστήριο μέλος του ΔΣ του ΦΣΦΑ. Συμμετείχε σε ιστορικές στιγμές του Συλλόγου, όπως αυτή, της θεμελίωσης του σημερινού κτηρίου του ΦΣΦΑ στις 07/08/1977 και της επιστροφής των οστών των 7 Ηρώων-Μαρτύρων του Ορειβατικού Τμήματος από την πρώην Γιουγκοσλαβία στις 15/01/1978. Αυτές οι στιγμές, οι οποίες πέρασαν στην ιστορία του Συλλόγου μας, είναι αποτυπωμένες με τον φωτογραφικό φακό της εποχής, κοσμούν το Φωτογραφικό Αρχείο και διδάσκουν όσους θέλουν να διδαχθούν και όσους θέλουν να μάθουν.

Εκτός από αυτές τις ελάχιστες μαρτυρίες που οφείλω και μπορώ να καταθέσω ως πρόεδρος του ΦΣΦΑ και κατά πολύ νεότερός του, μπορώ να προσφέρω και τις αναμνήσεις μου από τη συμμετοχή του στο ΔΣ του ΦΣΦΑ κατά την περίοδο 1980-81, όταν το τότε ΔΣ του Συλλόγου μας έκαμνε την προσπάθεια δημιουργίας νέου Χορευτικού Τμήματος, στην αίθουσα του κυλικείου του Πνευματικού Κέντρου. Σε εκείνο το πρώτο δειλό Χορευτικό Τμήμα, που σήμερα αποτελεί το περικαλλές «Τμήμα Εθνογραφίας και Χορού» με 180-200 χορευτές, όλων των ηλικιών, σε εκείνες τις πρόβες έδινε τον καλύτερό του εαυτό. Ενθάρρυνε, συμμετείχε, χαιρόταν, οραματιζόταν.

Εκείνος και όσοι από την τότε διοίκηση ξεκίνησαν και δημιούργησαν τα Χορευτικά του ΦΣΦΑ, δικαιώθηκαν πλήρως και τους οφείλουμε τις θερμές ευχαριστίες μας και την αναγνώριση των προσπαθειών τους.
Αιωνία του η μνήμη, συγχαρητήρια σε εσάς τους φίλους του που τον θυμάστε και τον τιμάτε με αυτόν τον τρόπο.

Εκ μέρους της μεγάλης Αριστοτελικής οικογένειας σας ευχαριστούμε για ό,τι κάνατε και για ό,τι θα κάνετε στο μέλλον για τον Σύλλογο της καρδιάς μας τον «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ».

Σας ευχαριστώ.

[fsg_gallery id=”5″]