«άΔυς»: Πτυχιακή εργασία της Σωτηρίας Σωτηρίου – ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΦΛΩΡΙΝΙΩΤΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ»
«άΔυς»: Πτυχιακή εργασία της Σωτηρίας Σωτηρίου
Μια σύνδεση του Άδη με την επίγεια ζωή, μεταφέροντας τον κάτω κόσμο σε μια σύγχρονη Δυςτοπία.
Η ιδέα αφορά ένα «μουσικό ντοκιμαντέρ» με κινηματογραφικό ύφος. Μια ρεαλιστική απόδοση της καθημερινότητας, χωρίς η αφήγηση να περιγράφει μια συγκεκριμένη ιστορία, η κάποια πλοκή με βάση χαρακτήρες.
Ο τίτλος «άΔυς» είναι μια σύνδεση του Άδη με την επίγεια ζωή, μεταφέροντας τον κάτω κόσμο σε μια σύγχρονη δυστοπία. Οι μη τόποι σαν μέρη μετάβασης εξυπηρετούν την μετακίνηση από τον ένα τόπο στον άλλο, όπου ο άνθρωπος είναι απλά περαστικός. Η κακομεταχείριση τείνει να γεννά κακομεταχείριση και οι κακοποιημένοι, πολύ συχνά, γίνονται οι ίδιοι θύτες
«Οι εικόνες δεν συνιστούν την πραγματικότητα, αλλά τη μοναδική μας πρόσβαση σε αυτή». Ο κινηματογράφος λοιπόν αποδεικνύεται το χρήσιμο εργαλείο καταγραφής όχι μόνο του ορατού, αλλά και του αθέατου των πόλεων και του αστικού τρόπου ζωής. Όπως σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο έτσι και στην Ελλάδα αναπτύχθηκαν οι ταινίες πόλης. Στη Γαλλία υπήρχαν τα «φιλμ-προαστίων»/«banlieue films», όπως το La Haine του Kassovitz,(1995). Στην Αμερική τα αφρικανο-αμερικάνικα «φιλμ-γειτονιάς» /«hood films» για παράδειγμα το Boyz n the Hood του Singleton, (1991). Κοινό τους χαρακτηριστικό είναι οι αφηγηματικοί μηχανισμοί, οι οποίοι προκύπτουν από τις αστικές συνθήκες ζωής. Για παράδειγμα, οι βασικές ανάγκες που προκύπτουν και δεν μπορούν να καλυφτούν, η αναζήτηση εργασίας ή η ύπαρξη μέσα σε ένα ανθυγιεινό – τοξικό περιβάλλον. Ακόμα και η παραβατική συμπεριφορά που εκκολάπτεται στις αστικές συνθήκες ζωής.
Στην ταινία παρουσιάζονται κυρίως νέοι άνθρωποι στα αστικά κέντρα, καθώς ο προβληματισμός μου άφορα κατά βάση αυτούς. Στην πλειοψηφία μεγαλώνουν μέσα σε κλίμα τοξικής αρρενωπότητας, η οποία άλλωστε απαιτείται από την κοινωνία. Με αυτόν τον όρο αναφέρομαι κυρίως σε συμπεριφορές όπως η καταστολή/συγκάλυψη των συναισθημάτων και η λειτουργία της βίας ως δείκτης ισχύος, συνδέοντας το θηλυκό με την αδυναμία. Όταν παραμελείς κάτι αυτό τείνει να αγριεύει. Αυτή είναι μια φυσική εξέλιξη. Πρόκειται ουσιαστικά για μια ιδέα, κατά την οποία όλοι οι άνθρωποι είναι εν δυνάμει επικίνδυνοι πολίτες, είτε ζουν πιο συμβατικά, διατηρώντας μια παθητική στάση απέναντι στα πράγματα, περιορίζοντας και βλάπτοντας τον εαυτό τους, είτε ζουν ρισκάροντας, βίαια μέσα σε αυτή, βλάπτοντας άλλους. Κάποια στιγμή η καταπιεσμένη οργή και η θλίψη ξεσπάει.
Κατά τη διάρκεια του βίντεο βλέπουμε πολυκατοικίες, καθώς και εργάτες οι οποίοι δίνουν τη βάση για αυτή τη ζωή που πάει να ξεκινήσει στα διαμερίσματα. Όλο και περισσότερα κτήρια κατασκευάζονται για να στεγάσουν όλο και περισσότερους ανθρώπους, χωρίς όμως να βασίζονται στις ανάγκες τους. Κτήρια που καταρρέουν, ετοιμόρροπα ή γκρεμισμένα. Γερνούν με άσχημο τρόπο.
Ο ρόλος της πόλης αλλάζει. Άλλοτε μετατρέπεται σε μια ασφαλή και ελκυστική πόλη και άλλοτε αποκαλύπτεται το άγριο πρόσωπό της μετατρέποντάς την σε επικίνδυνη. Κάποιοι ζουν στο περιθώριο αποκλεισμένοι, ενώ άλλοι απολαμβάνουν τις ανέσεις της. Συχνά παρατηρούμε ότι σε κάποιες ταινίες εξαφανίζεται η πόλη ως τοπίο και μετατρέπεται σε αστική εμπειρία .Εκεί χάνεται ο ηγεμονικός, μνημειακός και ιστορικός χρόνος και χώρος και αντικαθίσταται από την κίνηση, την μετακίνηση, τη διακίνηση του σώματος, των ουσιών και του χρήματος. Η έντονη κινητικότητα των χαρακτήρων μέσα στην πόλη, οι αυξημένες ταχύτητες, το άγχος, και η προσπάθεια των νέων να επιβιώσουν στα σύγχρονα αστικά κέντρα, κυριαρχούν, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό τους, νιώθοντας εγκλωβισμένοι μέσα σε μια κατάσταση.
Οι μη τόποι σαν μέρη μετάβασης εξυπηρετούν την μετακίνηση από τον ένα τόπο στον άλλο, όπου ο άνθρωπος είναι απλά περαστικός. Παρατηρεί χωρίς να μπορεί να οικειοποιηθεί το χώρο. Η έλλειψη ταυτότητας και ιστορίας αυτών των μη- τόπων ορίζεται από την αδυναμία δημιουργίας διαπροσωπικών σχέσεων. Για τον λόγο αυτό, δημιουργούνται υπολειμματικοί χώροι. Το κυνήγι του χρήματος και της επιβίωσης που αλλάζει τα όνειρα των ανθρώπων και τους μετατρέπει σε μίζερες δυστυχισμένες μορφές.
Ουσιαστικά πρόκειται για μια ματιά στην πιο ελκυστική πλευρά του κόσμου της σήψης. Κάποια κλιπ είναι τραβηγμένα με Mirrorless camera, ενώ άλλα είναι με ερασιτεχνική ψηφιακή. Ο λόγος που επέλεξα να χρησιμοποιήσω και τα δυο είναι διότι μου άρεσε η αίσθηση του πρόσφατου παρελθόντος, που θυμίζει παλιές αναλογικές κάμερες, δίνοντας την αίσθηση του ντοκουμέντου, ή της διαρκής παρακολούθησης. Τα κομμένα frames, οι κόκκοι, η θολότητα και το ξεθώριασμα στην εικόνα συνθέτουν το VHS look.
28-30 Ιουνίου 2023, ώρες 9:00 π.μ. – 12:00 π.μ.
Υπόγειος χώρος εκθέσεων ΦΣΦΑ
Πινακοθήκη Φλωρινιωτών Ζωγράφων «Αριστοτέλη»
Φ.Σ.Φ. «Ο Αριστοτέλης»
Πλατεία 7 Ηρώων 1944
53100 Φλώρινα