Παιδική Χορωδία «Δημήτριος Λιώτσης»
Η παιδική χορωδία ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1983 από τον Δημήτρη Λιώτση, με κύριο σκοπό τη μουσική και πνευματική καλλιέργεια των παιδιών της Φλώρινας.
Ο Δημήτρης Λιώτσης γεννήθηκε το 1918 στη Φλώρινα. Το 1937 τελείωσε το γυμνάσιο και αμέσως μετά σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Αθήνας από όπου αποφοίτησε το 1939. Διορίστηκε δάσκαλος στο χωριό Μεσονήσι της Φλώρινας μόνο για μερικούς μήνες, γιατί από τον Μάρτη του 1940 μαθήτευσε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Σύρου. Τον Οκτώβρη του ιδίου έτους βρέθηκε στο Αλβανικό Μέτωπο σαν αρχηγός Διμοιρίας παίρνοντας μέρος σε όλες τις νικητήριες μάχες του 33ου Συντ/τος Φλώρινας. Στις 16 Ιανουαρίου του 1941 τραυματίστηκε στη μάχη της Κλεισούρας χάνοντας την όραση του. Νοσηλεύθηκε στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός και τον Αύγουστο επιστρέφει στη Φλώρινα για να δημιουργήσει εκεί μια παιδική χορωδία (την πρώτη στη Φλώρινα) μέσα στον Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Φλώρινας «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ», με την οποία αντιστάθηκε πολιτιστικά όπως και όλος ο Σύλλογος, στην τριπλή κατοχή των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων. Το 1943, μετά τον απαγχονισμό του μαέστρου του Φ.Σ.Φ. «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ» Θεόδωρου Θωμαΐδη και το κλείσιμο του Συλλόγου, κατεβαίνει στην Αθήνα κι αρχίζει να παίρνει μαθήματα φωνητικής μουσικής στο Εθνικό Ωδείο.
Το 1949 πηγαίνει με υποτροφία στη Βιέννη για να συμπληρώσει τις μουσικές του σπουδές. Ειδικεύεται στο κλασικό τραγούδι (LIED) με δάσκαλο τον γνωστό τότε καθηγητή της Μουσικής Ακαδημίας της Βιέννης και πρώτο accompagnateur Victor Gräf. Τα τραγούδια αυτά τον γοήτεψαν και τον συγκίνησαν ιδιαίτερα, γιατί σε πολλά από αυτά τα ποιήματα διέκρινε τις ειδυλλιακές σκηνές που έζησε παιδί στην πατρίδα του, τη Φλώρινα. Στη Βιέννη έμεινε περίπου τρία χρόνια και τον Οκτώβρη του 1952, επιστρέφει στην Αθήνα και τον ίδιο μήνα γνωρίζεται με τη μέλλουσα σύζυγο του Αλεξάνδρα την οποία παντρεύεται το 1955.
Αρχίζει να ερμηνεύει ένα μεγάλο ρεπερτόριο κλασικών τραγουδιών αρχικά στη γερμανική γλώσσα κι αργότερα στην ελληνική, σε δική του μετάφραση. Κατά καιρούς δίνει αφιλοκερδώς διάφορες συναυλίες σε κεντρικές αίθουσες των Αθηνών καθώς και στον τότε Ραδιοφωνικό Σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων με κλασικά και έντεχνα ελληνικά τραγούδια. Εντωμεταξύ συγκεντρώνει, συνθέτει και εναρμονίζει μακεδονικά τραγούδια ιδιαίτερα γύρω από τη ζωή και την ιστορία της Φλώρινας. Παράλληλα ξεκινάει μια προσπάθεια για ν’αποκτήσει δική του στέγη ο Σύλλογος Φ.Σ.Φ. «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ» ενισχύοντας τον με μεγάλα χρηματικά ποσά.
Η εξέλιξη της χορωδίας:
Όταν το κτίριο γίνεται πραγματικότητα, αποφασίζει να εγκατασταθούν με τη σύζυγο του στο τέλος του Οκτώβρη του 1983 στη Φλώρινα για να προσφέρει και προσωπικά τις υπηρεσίες του μέσα στο Σύλλογο και ειδικά στα παιδιά της Φλώρινας, δημιουργώντας και πάλι μια παιδική χορωδία, με στόχο να δώσει δωρεάν μουσική παιδεία στα Φλωρινόπουλα κι ακόμη να συνειδητοποιήσουν την ομορφιά των τοπικών τους τραγουδιών και να τ’αγαπήσουν. Απώτερος σκοπός του Δημήτρη Λιώτση είναι η πολιτιστική θωράκιση της Φλώρινας. Σε σύντομο διάστημα όμως από το ξεκίνημα της χορωδίας μη βρίσκοντας κατανόηση από τους διοικούντες τον Σύλλογο, αναγκάστηκε να φύγει από το κτίριο του «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ», και στην αρχή να νοικιάσει και μετά να αγοράσει μια αίθουσα συνεχίζοντας την δραστηριότητα του.
Σε όλη αυτή την προσπάθεια έχει συνεργάτη και συμπαραστάτη την σύζυγο του, η οποία κατανοεί την αναγκαιότητα μιας τέτοιας προσφοράς. Χάρη στην ιδεολογική ταύτιση και των δυο, την επιμονή και την εργατικότητα τους ξεπέρασαν πολλές δυσκολίες και η χορωδία στέριωσε και εξελίχθηκε. Τα παιδιά αγάπησαν τη χορωδία, νοιώθοντας με τον καιρό το πολλαπλό όφελος που έχουν από αυτήν. Έτοιμη πια η χορωδία και με ένα μεγάλο αριθμό παιδιών (περίπου 120) εντάσσεται το 1988 μετά από επιθυμία του ζεύγους Λιώτση, των γονέων και άλλων πολιτών στο Δήμο Φλώρινας και γίνεται Δημοτική. Ταυτόχρονα με την ένταξη της στο Δήμο η χορωδία χωρίζεται σε δυο τμήματα. Στη δίφωνη Παιδική με αγόρια και κορίτσια του δημοτικού σχολείου και στην Τρίφωνη Χορωδία Κοριτσιών. Οι δυο χορωδίες είχαν μεγάλη δραστηριότητα με πολλές συναυλίες σε πόλεις της δυτικής Μακεδονίας, την Αθήνα, Θεσσαλονίκη και το 1990 η Χορωδία Κοριτσιών έδωσε τρεις συναυλίες στο Μόναχο και το Augsburg της Γερμανίας, όπου και ήταν το αποκορύφωμα της. Από το 1994 άρχισε μια σταδιακή μείωση του αριθμού των μεγάλων κοριτσιών επειδή έπρεπε να ετοιμάζονται για το πανεπιστήμιο και δεν είχαν πια χρόνο. Έτσι στο τέλος του ’95 σταμάτησε το τμήμα αυτό. Όμως η Παιδική Χορωδία εξακολούθησε τη λειτουργία της.
Το 2002 εντάχθηκε και πάλι (μετά την άρση των παλιών παρεξηγήσεων) στον Φ.Σ.Φ. «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ» όπως ήταν η αρχική επιθυμία του ιδρυτού της, με την επωνυμία: ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΩΤΣΗΣ – Φ.Σ.Φ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, και την καλλιτεχνική και οικονομική υποστήριξη του ιδίου. Στη συνέχεια την παιδική χορωδία (στην αρχή υπό την εποπτεία του Δημήτρη Λιώτση) ανέλαβε η Σοφία Μούλη, παλιό μέλος της παιδικής χορωδίας, η οποία έχει σπουδάσει πιάνο, ανώτερα θεωρητικά, διεύθυνση χορωδίας και συνεχίζει πολύ ικανοποιητικά το έργο του.
Από τον Οκτώβριο του 2021, ύστερα από την πανδημία COVID-19, μαέστρος της παιδικής χορωδίας αναλαμβάνει η Αλέκα Παπά, παλιό μέλος της παιδικής χορωδίας.
